Zo’n 2 maanden geleden. Een gek tijdstip. Mijn moeder belt.
Ik ben in gesprek met een klant en druk haar weg.
 
Na de meeting begin ik te denken.
Ze belt nooit op dit tijdstip, zo midden op de dag.
 
Ik app terug. ‘Mam, wat is er?’
‘Bel me terug.’ De app klinkt kortaf.
 
‘Het is ernstig.’
 
Fast forward, een week later.
Ik zit op de uitvaart van een dierbaar familielid.
Die veel te vroeg is gegaan.
 
Alle fukking clichés zijn pijnlijk waar.
 
Ik had nog van alles willen zeggen. Wat ik niet heb gezegd.
Ik had nog van alles willen doen. Wat ik niet heb gedaan.

Het ging niet om grote dingen. Integendeel.
Juist de kleine betekenisvolle. Maar toch…
 
Het zijn de dingen die ik niet heb gedaan.
 
Zie je.
Het leven is zo fukking kort.
 
En eigenlijk is het zo fukking simpel.
 
Doe wat je wilt. Kies voor wat je wilt.
Lééf het leven wat je hebt gekregen.
 
Op jouw manier. Ten volle.
Ga voor je dromen en doelen.
 
Stop met eindeloos twijfelen. Hak knopen door.
Wacht niet op goedkeuring, toestemming of tot je gevraagd of erkend word.
 
Het is kostbare tijd die nooit meer terugkomt.
Ga het gewoon doen. 

Je hebt maar 1 leven.
Eén.
1.
 
Je hebt altijd al in reservetijd geleefd.
Zekerheid bestaat niet.

Ik heb er een preaching aan gewijd. Reservetijd heet-ie.
 
Je vindt hem hier op Spotify.
En hier op itunes.  
 
Maak er wat van!
 
xQ
 
P.s. Als je één van die twijfelkonten 😉 bent die al een tijdje denkt: ik wil ooit nog eens met Anne samenwerken. Ooit, ooit ooit. Dan nodig ik je uit om nu gewoon eens die knoop door te hakken en een call in te plannen.